خبرگزاری «حوزه»، چشم برهم زدیم و سال 1393 نیز با همه حاشیه ها و فراز و نشیب هایش به واپسین روزهای خود رسید و تا چند روز دیگر به تاریخ سپری شده ملحق خواهد شد؛ سالی که عناوینی چون اقتصاد و فرهنگ را بر تارک خود می دید و می بیند که برپایه نام گذاری حکیمانه مقام معظم رهبری، رمز شکوفایی و تحول در آن ها ، عزم ملی و مدیریت جهادی عنوان شد و بدین سان مطالبه ای مطرح گشت.

گرچه به خصوص در آغاز امسال، شاهد تحرکاتی نسبی به ویژه در حوزه شعار و همایش در این باره بودیم، اما به نظر می رسد که نه در عرصه اقتصاد و نه در عرصه فرهنگ نتوانسته ایم آن طور که باید و شاید انتظارات رهبری را برآورده سازیم.

نشان به این نشان که معظم له اخیراً در حوزه اقتصاد مقاومتی ، گلایه های صریحی را بیان نموده و در عرصه فرهنگ نیز انتقاداتی را به برخی نهادها و مسئولان روا داشته اند که البته بسیاری از آن ها بنا به دلایل و ملاحظاتی، چندان رسانه ای نشده است.

به ویژه در عرصه فرهنگ که به تعبیر سکان دار انقلاب، اهمیتش به مراتب از اقتصاد بیشتر است چه آن که فرهنگ برای جامعه حکم هوا را دارد برای انسان .

البته نکته بسیار مهمی که باید توجهات را بدان جلب کرد و البته زنهاری داد از برخی رویکردها این که نگاه سیاسی با هدف بهره برداری جناحی از مقوله فرهنگ ، خطری دارد به سان بی توجهی به اصل موضوع ؛ طُرفه آن که مقام معظم رهبری در زمان حیات سیاسی همه دولت ها، نسبت به انحرافات و آسیب های فرهنگی و اجتماعی در موعد مناسب خود هشدار داده و از مسئولان لزوم بیدارباش همه جانبه را مطالبه نموده اند

این سخن بدان معناست که بدانیم و آگاه باشیم که اصلاح وضع موجود فرهنگی و حرکت به سمت وضع مطلوب یا نسبتاً مطلوب ، مستلزم آن است که بیش و پیش از هر چیز ، منافع ملی و مصالح جامعه اسلامی را در نظربگیریم؛ این گونه اگر شد بی گمان نقد و نظر ما نیز سازنده بوده و با گلایه های دلسوزانه علما و مراجع معظم تقلید، خاصه رهبر فرزانه انقلاب، یکرنگ می شود.

در غیر این صورت ، صرفاً خاصیتی برای بزنگاه های سیاسی خواهد داشت که مشخص نیست خیر و صلاح مردم در آن کجاست و رضایت باری تعالی را باید در کدام قاموس این سیاسی کاری ها با عرصه حساس و پیچیده فرهنگ جُست.

بی تعارف باید بگوییم که ما در زمینه فرهنگی ، اوضاع چندان مطلوبی را نظاره گر نیستیم و در این میان، یکی از علائم بیماری فرهنگی آن است که فی المثل گردش اقتصادی کتاب در ایران در طول سال با این همه تبلیغ و تاکید به زحمت به 800 میلیارد تومان می رسد و حال آن که در خصوص لوازم آرایشی ، این رقم بالغ بر 20 هزار میلیاردتومان است!

اهمیت فوق العاده مقولات فرهنگی ، این ضرورت را گوشزد می کند که ما به خصوص در پایان امسال می بایست به رصد و پالایش اوضاع فرهنگی همت گماشته و واقع بینانه ببینیم که در کجا ایستاده ایم، به کجا می خواهیم برسیم و البته در طی مسیر گذشته موفق بوده ایم یا خیر، ایرادها کجاست و بالاخره این که چه باید کرد؟!

شاید برگزاری همایش ها و سمینارها تا حدی بتواند ما را در رسیدن به این خواسته یاری رساند؛ اما نیک می دانیم که این همه ی ماجرا نیست و چه بسیار همایش هایی که فقط وقت و هزینه را می بلعند و خروجی مناسب و مورد انتظاری ندارند.

برای پرهیز از گزافه جویی و تکرار مکررات در این باره، توجه به دو نکته کلیدی حایز اهمیت است ؛ نخست بحث رصد و ارزیابی کارنامه فرهنگی مسئولان و نهادها که بدان اشاره شد و دیگری مطالبه ، نظارت و پیگیریِ سرانجام طرح ها و برنامه های فرهنگی که امید است در سال آینده و سال های آتی هم مجموعه های دولتی و حاکمیتی و هم مجموعه های مردمی و به خصوص نسل جوان آرمان گرا و انقلابی بدان اهتمام ورزند و بدین سان بارقه های امید را در زمینه تحول و شکوفایی فرهنگ بر مبنای تعالیم و آموزه های اسلامی روشن و پایدار نگاه دارند. انشاالله.

سید محمد مهدی موسوی